ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ;

"Τα δικά μου παιδιά δε θα βλέπουν τηλεόραση και δε θα πιάνουν το κινητό ή το τάμπλετ. Θα τα απασχολώ δημιουργικά και θα τους προσφέρω διαφορά ερεθίσματα."

Αυτά έλεγα στον εαυτό μου (δεν τολμούσα να τα πω δυνατά, από φόβο μην τα αθετήσω) πριν καν μείνω έγκυος κι όσο ακόμη τα παιδιά ήταν μωρά.

Πώς έγινε όμως και τα παιδιά ζητάνε να βλέπουν τηλεόραση και μόλις βλέπουν το κινητό μου ή το τάμπλετ απελπισμένα φωνάζουν για το YouTube;

Σίγουρα κανένα παιδί δε γνωρίζει από τη στιγμή που γεννιέται όλα αυτά τα μέσα. Προσπαθώ λοιπόν να σκεφτώ ποτέ έγινε η πρώτη γνωριμία.

Δε χρειάζονται ειδικές συστάσεις σ' αυτές τις περιπτώσεις. Από πολύ νωρίς στη ζωή τους, καλώς ή κακώς, έρχονται σε επαφή με τις οθόνες. Όσο ακόμη είναι μωρά και στον χώρο παίζει κάποιο πρόγραμμα στην τηλεόραση ή όταν βλέπουν τους γονείς τους να ασχολούνται με το κινητό. Όσο προσεκτικά ή με μέτρο και να γινεται αυτό, η γοητευτική εναλλαγή έντονων χρωμάτων και ήχων, έχει καταφέρει να τα μαγνητίσει.

Μήπως όμως κι εμείς χρησιμοποιήσαμε την οθόνη σε κάποια στιγμή που είχαμε φτάσει σε αδιέξοδο ως το υπερόπλο μας; Για θυμηθείτε... τότε που δεν έτρωγαν με τίποτα τα φρούτα ή όταν έκλαιγαν χωρίς λόγο και δεν μπορούσαμε να τα ηρεμήσουμε ή εκείνη τη φορά που δε θέλαμε να κοιμηθούν στο αυτοκίνητο...

Κακά τα ψέματα. Τα κινητά κι όλα τα συναφή μέσα, έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και είναι αναπόσπαστο κομμάτι και της ζωής των παιδιών μας.

Δυστυχώς ως μητέρα δεν μπορώ να τα αποκλείσω απ' όλα αυτά. Μήπως όμως δεν είναι και τόσο κακή αυτή η επαφή; Μήπως η έλλογη χρήση όλων αυτών των μέσων μπορεί να αποδειχθεί ακόμη και βοηθητική;

Αυτό που κάνουμε ως οικογένεια είναι να περιορίζουμε τις ώρες που βλέπουν τα παιδιά τηλεόραση κι όταν το κάνουν αυτό, πέρα από κάποιο πρόγραμμα που τους αρέσει πολύ, επιλέγουμε βίντεο με θεματολογία σχετική με τις δραστηριότητες μας και το χρησιμοποιούμε ως συνοδευτικό υλικό. 

Αν για παράδειγμα μαθαίνουμε στα παιδιά τα ζωάκια, μπορούν να δουν ένα βίντεο μ' αυτά, έπειτα να επισκεφθούμε μια φάρμα ή ένα ζωολογικό πάρκο και τέλος να τα αναζητήσουμε σε κάποιο βιβλίο και να συζητήσουμε γι' αυτά. Έτσι θα εντυπωθεί πολύ πιο καθαρά στο μυαλό τους και θα γίνει πολύ πιο διασκεδαστικό για τα ίδια.

Πώς όμως μπορείς να πεις στα παιδιά ότι ήρθε η ώρα να κλείσουμε την τηλεόραση; Συνήθως κάτι τέτοιο συνοδευέται από δραματικές αντιδράσεις. Αυτό που μπορώ να προτείνω ειναί να τους δώσετε την ευκαιρία να πατήσουν τα ίδια το κουμπί της απενεργοποίησης ή να το οργανώσετε έτσι ώστε το τέλος του προγράμματος που παρακολουθούσαν να συμπέσει με κάτι άλλο που μπορεί να τους κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής δεν πετυχαίνει όλες τις φορές, αλλά σίγουρα αξίζει μια προσπάθεια.

Στο μέλλον βέβαια οι πειρασμοί από τις λεγόμενες νέες τεχνολογίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ναι πολλοί περισσότεροι. Ως γονείς θεωρώ πως οφείλουμε να ενημερώνουμε τα παιδιά μας σχετικά με τους κινδύνους και παράλληλα να τους προσφέρουμε ερεθίσματα και ευκαιρίες διασκέδασης πέρα από αυτά, έτσι ώστε να μην περνάνε τον περισσότερο από τον ελεύθερό τους χρόνο μπροστά από μία οθόνη.