ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΔΥΟ ΔΙΧΡΟΝΑ (ACROPOLIS VERSION)

Κυριακή 3 Μαρτίου σήμερα! Πρώτη Κυριακή του μήνα και τα μουσεία έχουν δωρεάν είσοδο. Μετά το επιτυχημένο εγχείρημα του Φεβρουαρίου (δες το post "Στο μουσείο με δύο δίχρονα"), οργανώσαμε τη δεύτερη επίσκεψή μας σε μουσείο. Αυτή τη φορά πήγαμε δυναμικά και πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες επιλέξαμε το μουσείο της Ακρόπολης.

Ξυπνήσαμε νωρίς, κάτι που δεν είναι δύσκολο για εμάς βέβαια, κι αφού ετοιμαστήκαμε γρήγορα γρήγορα, κινήσαμε για Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Όταν πας στο πιο sos μουσείο της πόλης, σίγουρα δε θέλεις να περιμένεις σε μεγάλες ουρές ούτε να συνοστίζεσαι μπροστά από τα εκθέματα, ειδικά όταν η συνοδεία σου είναι δύο δίχρονα.

Αρχικά έπρεπε να επαναλάβουμε, ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσες φορές, ότι αυτή τη φορά δε θα βλέπαμε κανόνια, ούτε αεροπλάνα. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν τα αγάλματα κι αυτά έσωσαν την κατάσταση. Έτσι λοιπόν έγινε κατανοητό ότι σήμερα επισκεπτόμαστε "άλλο μουσείο".

Μιας που υπήρχε διάθεση, δυνάμεις κ χρόνος, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από τον Παρθενώνα κι έτσι ανηφορίσαμε στον λόφο. Η ανάβαση, με βοηθό τον καιρό, ηταν μια όμορφη περιπέτεια. Φτάσαμε μετά από λίγη ώρα, αλλά εδώ δεν είχαμε να πούμε και πολλά! Είδαμε τους ναούς και τα κορίτσια με τα φορέματα (ναι, τις Καρυάτιδες εννοώ). Κυρίως περιπλανηθήκαμε χαλαρά, παίξαμε στις γυαλιστερές πέτρες που γλιστρούσαν, φωτογραφηθήκαμε, απολαύσαμε τη θέα της πόλης από ψηλά και τη "μεγάλη σημαία της Ελλάδος" που κυμάτιζε τόσο ωραία στον άνεμο!

Αφού ολοκληρώσαμε τη βόλτα στον λόφο και μετά το απαραίτητο διάλειμμα για ανασύνταξη, αποφασίσαμε να επισκεπτούμε και το μουσείο. Λόγω της ημέρας είχε αρκετό κόσμο, αλλά η αναμονή δεν ήταν πρόβλημα ευτυχώς. Ως πρώτη φορά και λόγω της κούρασης από την πεζοπορία, κινηθήκαμε μόνο στο ισόγειο. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να σταθούμε μπροστά από μακέτες της Ακρόπολης και να θυμηθούμε όσα είδαμε προηγουμένως, να δούμε από κοντά αντίγραφα των Καρυάτιδων, αγγεία, αλλά και κάποιες (αγαπημένες) κουκουβάγιες. Τα παρατηρούσαμε άλλα για αρκετή ώρα κι άλλα για λιγότερη. Υπήρχαν όμως και κάποια εκθέματα, που για έναν ιδιαίτερο λόγο μαγνήτιζαν τα παιδιά και δεν μπορούσαν να πάνε παρακάτω. 

Ο σχολιασμός και σήμερα ήταν ιδιαίτερος και σίγουρα πολύ διαφορετικός από αυτούς που συνηθίζονται σε παρόμοιες περιστάσεις! Η προτροπή στα αγάλματα να ντυθούν είναι πλέον σταθερή. Σήμερα όμως είδαμε και αγγεία, τα οποία έφεραν στο μυαλό τους τα δικά τους σκεύη και αναπόφευκτα έγινε μια κάποια σύγκριση.

Πριν λίγο επιστρέψαμε σπίτι και γι' ακόμη μια φορά είμαστε όλοι τόσο κουρασμένοι, αλλά και τόσο γεμάτοι από αυτή την κυριακάτικη βόλτα! Τα παιδιά θυμούνταν ότι στο μουσείο "απλά κοιτάς" και δεν αγγίζεις και στο τέλος κατάλαβαν με τον τρόπο τους ότι υπάρχουν πολλά μουσεία, που το καθένα είναι διαφορετικό, αλλά σε πολλά απ' αυτά μπορείς να συναντήσεις παρόμοια εκθέματα. Έτσι λοιπόν τους άνοιξε η όρεξη και τώρα θέλουν κι "άλλο μουσείο". Ποιο λέτε να είναι το επόμενο;