ΜΗΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΝΟΝΟΥ;

Δειλά δειλά αρχίζουν οι επισκέψεις των νονών στα βαφτιστήρια τους! Έρχεται το Πάσχα κι όσοι ή όσες έχουμε βαφτίσει κάποιο παιδάκι, σπεύδουμε να αγοράσουμε τη λαμπάδα του κι όποιο άλλο δώρο μας έχει ζητήσει ή έχουμε επιλέξει οι ίδιοι!

Έχουν γραφτεί πολλά για την ιδανική σχέση ανάμεσα στο ανάδοχο και τον αναδεκτό! Ακόμη μεγαλύτερη αναφορά όμως έχει γίνει σχετικά με τις υποχρεώσεις του νονού πριν αλλά και μετά τη βάφτιση!

Ζήτημα καυτό με πολλές και αντικρουόμενες απόψεις! Εκεί που συμφωνούν οι περισσότεροι είναι πως ο νονός πρέπει πάνω απ' όλα να βρίσκεται κοντά στο παιδί! 

Είναι πάντοτε εφικτό αυτό; Πολλές φορές το πρόγραμμα και οι ρυθμοί των γονιών δε συμφωνούν μ' αυτό του νονού, με αποτέλεσμα να περνάει ο καιρός και να μη βλέπει συχνά ο ένας τον άλλο!

Μια βαθιά και ειλικρινής σχέση δεν κρίνεται όμως από τη συχνότητα των επαφών, αλλά από την ποιότητα!

Και μιλώντας για συχνότητα και ποιότητα επαφών, ας μη βγάζουμε εκτός και την περιβόητη αξία των δώρων.

Αυτά τα δώρα είναι αιτία πολλών παρεξηγήσεων ανάμεσα σε κουμπάρους κι ας μη θέλει να το παραδεχτεί κανείς! Συχνά ακούς: "πήρε μόνο αυτό στο παιδί" ή "μου ζήτησε αυτό το πανάκριβο ζευγάρι παπούτσια". 

Αυτό όμως είναι το νόημα; Μιλάμε για εμπορικές σχέσεις, επιλέγουμε κουμπάρο με βάση τις οικονομικές του δυνατότητες και κατ' επέκταση την ευχέρειά του να προσφέρει ακριβά δώρα;

Πολύ λανθασμένο σκεπτικό. Ειδικά στις μέρες που ζούμε και που ο καθένας προσπαθεί όλο και περισσότερο να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, δεν πρέπει ως γονείς να 'χουμε παράλογες απαιτήσεις! Δεν πρέπει οι ίδιοι να παραγγέλνουνε δώρα εξ ονόματος των παιδιών μας.

Ας μη φέρνουμε σε δύσκολη θέση τον νονό. Οι περισσότεροι έχουμε επιλέξει ως πνευματικό γονέα του παιδιού μας ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Ο ίδιος έχει αναλάβει το "καθήκον" του και ως επί το πλείστον φροντίζει να είναι κοντά του τις σημαντικές στιγμές του, προσφέροντάς του μάλιστα και κάποιο δώρο. Αυτό είναι αρκετό για τα παιδιά!

Οτιδήποτε περισσότερο, δεν είναι τόσο δική τους ανάγκη, όσο προβολή των δικών μας προσδοκιών.

Ακόμη όμως και στις περιπτώσεις που ο νονός αποδειχθεί πως δεν έχει πάρει και πολύ ζεστά τον ρόλο του και δεν είναι τόσο κοντά στο παιδί όσο θα έπρεπε, γιατί να πεισμώνουμε και να μην προσπαθούμε να ζωντανεύσουμε αυτό τον δεσμό;

Παρατηρώντας τα μικρά μου, βλέπω πως όταν αναφέρονται στους νονούς τους λάμπουν τα ματάκια τους! Δεν έχουν αξιώσεις για κάποιο δώρο, αντίθετα δείχνουν με καμάρι οτιδήποτε κι αν τους φέρουν. 

Αυτή δεν είναι ευτυχία; Να βλέπεις τα παιδάκια σου να αναπτύσσουν μια τόσο όμορφη σχέση με τον νονό τους;

Δεν μπορώ να κρίνω η ίδια τον εαυτό μου ως νονά, αλλά μπορώ να πω ότι έχω μια αξιαγάπητη βαφτιστήρα που ελπίζω να με αγαπάει όσο κι εγώ. Σίγουρα όμως είμαι ευτυχής για τους νονούς των παιδιών μου, που νιώθω ότι τα νοιάζονται και τα αγαπάνε. 

Ας μείνουμε λοιπόν σ' αυτά! Μια δεύτερη σκέψη λοιπόν, μέρες που είναι, σχετικά με τον πραγματικό ρόλο και τις υποχρεώσεις του νονού!