ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΕ ΔΙΔΥΜΑ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ)

Στην προηγούμενη ανάρτηση καλοκαιρινές διακοπές με δίδυμα (πρώτο μέρος) αναφέρθηκα στις πρώτες καλοκαιρινές μας διακοπές με τα δίδυμα και πόσο ευχάριστη εμπειρία ήταν αυτή! 

Με τον αέρα της προηγούμενης επιτυχίας και με την άνεση της εμπειρίας πλέον (αφού πράγματι νιώσαμε ότι το 'χουμε), στις δεύτερες καλοκαιρινές μας διακοπές ήμαστε πολύ ελαστικότεροι και αφήσαμε τα πράγματα πιο χαλαρά, χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση και προετοιμασία.

Τα δεδομένα αυτή τη φορά ήταν τα εξής:

-Δύο παιδιά στο κατώφλι των δύο ετών

-Ένα μονόχωρο σπίτι στον Αργοσαρωνικό, με υποτυπώδη κουζίνα, αλλά με υπέροχη θέα και μες στη δράση

-Περιστασιακή βοήθεια από παππούδες που θα πηγαινοέρχονταν 

-Ανοιχτό χρονοδιάγραμμα διαμονής

Η λογική έλεγε ότι αυτές θα ηταν οι πιο ξένοιαστες διακοπές μακράς διαρκείας! Ακόμη και τώρα που το γράφω, γελάω.

Ας αρχίσουμε όμως από την πρώτη μέρα. Όταν απο το άγχος μας μην πέσουμε σε κίνηση και χάσουμε το πλοίο, φτάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά 50' νωρίτερα. Αν κάποιος έχει ιδέα πως να απασχολήσεις δυο δίχρονα στο λιμάνι την ώρα που η ζέστη χτυπάει κόκκινο κι ενώ το πλοίο δεν έχει ανοίξει την πόρτα του, ας επικοινωνήσει μαζι μου.

Η πόρτα βέβαια άνοιξε κι εννοείται ότι επιβιβάστηκα πρώτη με τα παιδιά, μέχρι ο μπαμπάς να τακτοποιήσει το αυτοκίνητο. Δοκιμάσαμε όλες τις θέσεις μέχρι να βρούμε την ιδανική! Άδικος κόπος βέβαια, μιας που η θέση είναι περιττή όταν σ' όλη τη διαδρομή και οι τέσσερις μας ήμαστε όρθιοι ελέγχοντας μέχρι και την τελευταία σπιθαμή του πλοίου. Κι όχι, δεν μπορουσε να τα πάει ένας βόλτα και τα δύο κρατώντας τα από τα χεράκια, όπως θα έβλεπες σε μια τρυφερή φωτογραφία, αφού το καθένα είχε τα δικά του σχέδια!

Με τούτα και με κείνα και με τη βοήθεια πρόθυμων τουριστών να απασχολήσουν τα παιδιά, φτάσαμε στον προορισμό μας, ο οποίος δε μου 'χε ξαναφανεί τόσο μακρινός τις προηγούμενες φορές που τον είχαμε επισκεφθεί.

Αφού τακτοποιηθήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες, βγήκαμε για την πρώτη μας βουτιά!

Μικροί μεγάλοι βιώσαμε στιγμές μεγάλης ευτυχίας τις πρώτες μέρες και πραγματικά πιστέψαμε ότι αυτό είναι που χρειάζονται τα παιδιά!

Στο σπίτι αντιμετωπίζαμε κάποιες μικρές πρακτικές δυσκολίες, αφού ένα δωμάτιο με κρεβάτια δεν έδινε στα παιδιά την αίσθηση σπιτιού κι αυτό τα έκανε να μην ξέρουν που να σταθούν και πως να αντιδρασουν. Επίσης, την ώρα του ύπνου τους, που θα ταν μια καλή ευκαιρία να προετοιμάσουμε γευματα, ρούχα κτλ, δεν μπορούσαμε να κάνουμε φασαρία, μιας που όλα βρίσκονταν στον ίδιο χώρο.

Αυτά όλα ξεπερνιούνται όμως με λίγη καλή διάθεση! Κάπως έτσι, με μπάνια, βόλτες και καθόλου καφετέριες κι εστιατόρια πια, πέρασαν οι πρώτες μέρες!

Οι επόμενες όμως μας επιφύλασσαν εκπλήξεις! Τα πρώτα μόνος/η και τα πρώτα όχι ήταν πλέον πραγματικότητα! Το δωμάτιο δεν τα κρατούσε λεπτό, η θάλασσα ήταν λες και τα έδιωχνε! Πηγαίναμε στην παραλία για να περάσουμε όμορφα την ώρα μας κι εκείνα τραβούσαν προς κάθε πιθανή κατεύθυνση, πηγαίναμε σε ταβέρνα να φάμε (το μαγείρεμα ήταν δύσκολο, αφού όταν ήταν ξύπνια τα παιδιά τα κυνηγούσα κι όταν κοιμόντουσαν μπαίναμε όλοι σε mute mode) κι εκδήλωναν συμπεριφορές που δεν είχαμε ξαναδεί!

Η κατάσταση γινόταν όλο και πιο δύσκολη και δε θύμιζαν και πολλά διακοπές όπως τις έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας!

Εφόσον το χρονοδιάγραμμα της διαμονής μας ήταν ανοιχτό, αποφασίσαμε ότι είχε φτάσει η στιγμή που θα 'ταν καλύτερο για όλους μας να επιστρέψουμε στη βάση μας!

Περιμένοντας για ακόμη μια φορά στο λιμάνι και τρέχοντας πάνω κάτω δεξιά και αριστερά σ' ένα κατάμεστο πλοίο, η αυγουστιάτικη Αθήνα έμοιαζε με όνειρο.

Ανοίγοντας την πόρτα και μπαίνοντας στο σπίτι τα παιδιά βρήκαν τον εαυτό τους. 

Κάπως έτσι, αυτός ήταν ο πρώτος Αύγουστος που περάσαμε στην πόλη με πολλές βόλτες και μικρές αποδράσεις. Δε θα το φανταζόμουν ποτέ, αλλά αλήθεια δε με πείραξε καθόλου που κάναμε Δεκαπενταύγουστο στην εκκλησία της γειτονιάς!

Αυτή η εμπειρία, με τις πολύ όμορφες στιγμές της και με τις πολλές δυσκολίες ήταν ένα μάθημα για μια νέα μαμά όπως εμένα!

Κατάλαβα ότι ακόμη και τα προσαρμοστικά παιδιά έχουν ανάγκη από μια αίσθηση κανονικότητας και στις διακοπές. Κάτι που να τους θυμίζει την καθημερινότητά τους, διανθισμένο όμως με όμορφες πινελιές. Ακόμη κι ένα δωμάτιο σε πεντάστερο ξενοδοχείο δε θα μπορούσε να τα κρατήσει για πολλές μέρες!

Τα παιδιά φέτος κοντεύουν τα τρία χρόνια! Η μαμά μαθαίνει κάθε μέρα δίπλα τους! Κράτησα κάθε καλό και κάθε δύσκολο και τα συνυπολόγισα όλα στον προγραμματισμό των διακοπών μας αυτό το καλοκαίρι! 

Αν τα παθήματα γίνονται μαθήματα, μένει να αποδειχθεί!

Καλό καλοκαίρι σε όλους μας, όπως κι αν αποφασίσει ο καθένας να το περάσει!