ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΩ

Μεγαλώνω! Έγινα 34 και είμαι χαρούμενη! Κάθε χρόνο προστίθεται ένα παραπάνω κεράκι στην τούρτα μου και την κάνει όλο και πιο φωτεινή!

Την ημέρα των γενεθλίων μου (άντε και την Πρωτοχρονιά) συνηθίζω να κάνω έναν εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μου και τελικά τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Συνήθως σκέφτομαι πως με φανταζόμουν σ' αυτή την ηλικία πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν παιδί ή όταν ήμουν λίγο μικρότερη απ' ότι τώρα.

Με φανταζόμουν λοιπόν έτσι όπως είμαι και γι' αυτό είμαι χαρούμενη; 

Όχι ακριβώς. Σίγουρα με φανταζόμουν με οικογένεια και σίγουρα μπαμπάς των παιδιών μας θα ήταν αυτός που είναι. Δε φανταζόμουν ποτέ όμως ότι θα χω δίδυμα και ότι δε θα είναι η κάθε μου μέρα μ' αυτά σαν τηλεοπτική διαφήμιση.

Υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι ότι δε θα αντέξω άλλη κούραση και ότι όλα είναι εκτός ελέγχου και άλλες που όλα χορεύουν σε συγχρονισμένο ρυθμό γύρω από το καλοσχεδιασμένο μου πρόγραμμα. Και τότε είναι που νιώθω ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα.

Δεν είναι όμως μόνο η οικογένεια. Είναι και οι άλλοι προσωπικοί στόχοι που θέτει ο καθένας από εμάς. Ε λοιπόν... Άλλοι πήγαν καλύτερα απ' όσο ήλπιζα κι άλλοι έχουν μείνει πίσω.

Δύσκολο να πετύχεις την τελειότητα. Αυτό όμως που με κάνει χαρούμενη σήμερα και που δε με πειράζει που τα χρόνια τρέχουν χωρίς να υπολογίζουν τα δικά μου ορόσημα, είναι ότι μέσα από όσα έχω ζήσει και κυρίως μετά τον ερχομό των παιδιών, προσπαθώ συνεχώς και (εν μέρει έχω καταφέρει) να γίνομαι καλύτερη. 

Προσπαθώ να ξεπερνάω μικρότητες, φοβίες και προκαταλήψεις. Προσπαθώ να μη δίνω σημασία στα μικρά στραβά, που συμβαίνουν καθημερινά. Προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Και τέλος προσπαθώ μέσα σ' όλα να μην ξεχνάω τον εαυτό μου. Το να αγαπάω και να φροντίζω τον εαυτό μου σε κάθε του φάση.

Γιατί πλέον είμαι υπεύθυνη όχι μόνο για εμένα, αλλά και για δύο μικρά πλασματάκια, τα οποία έχουν πρότυπο, πρώτα από οποιονδήποτε άλλον, τους γονείς τους. Και αλήθεια, θέλω να 'μαι ένα καλό πρότυπο γι' αυτά! 

Χρόνια μου πολλά!!!