ΟΤΑΝ ΜΙΑ TWIN MAMA ΝΙΩΘΕΙ STAR MAMA

Υπάρχουν πολλά που μπορεί να ακούσει μια μέλλουσα μαμά διδύμων! Άλλα είναι βοηθητικά, άλλα περιττά, άλλα ενθαρρυντικά κι άλλα το αντίθετο. Η πραγματικότητα όμως έρχεται να επιβεβαιώσει (ή όχι) όσα έχεις ακουσει.

Αυτό για το οποίο δεν ήμουν προετοιμασμένη ήταν η αντίδραση του κόσμου στη θέα ενός διπλού καροτσιού.

Από τις πρώτες κιόλας εξόδους μας, τα διδυμάκια τραβούσαν τα βλέμματα πάνω τους και τα σχόλια που λαμβάναμε ήταν κυρίως εμψυχωτικά, για να μην αναφερθώ στο πόσο μας διευκόλυνε το κατά τ' άλλα άβολο σε μέγεθος καρότσι μας. Όταν προβάλαμε μ' αυτό σε, όχι και τόσο προβλέψιμα, μέρη, οι περισσότερες πόρτες άνοιγαν συχνά με έκπληξη και με την καλυτερη πρόθεση για άμεση εξυπηρέτηση.

Από κάποια στιγμή και έπειτα ήταν αναμενόμενο ότι θα συνομιλούσαμε με αρκετούς αγνώστους και φρόντιζα να είμαι όσο το δυνατόν πιο περιποιημένη.

Η διαφορά ήταν αισθητή όταν κάποιες φορές κυκλοφορούσαμε με το ένα μόνο μωρό. Ξαφνικά σα να έσβηναν τα φώτα. Δε νιώθαμε ξεχωριστοί.

Δε θα πω ψέματα. Απολάμβανα αυτή την προσοχή! Μου έφτιαχνε τη διάθεση και μου έδινε ώθηση να συνεχίσω τη δύσκολη μέρα μου.

Εδώ και μέρες προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που επιβιβάστηκαν τα μικρά μου στο δικό τους μεταφορικό μέσο, που μας χάρισε τόσες όμορφες βόλτες. Δεν μπορώ να θυμηθώ, αλλά σίγουρα έχουν περάσει αρκετοί μήνες.

Άντε πιάστα τώρα... . Το ένα τρέχει από εδώ και το άλλο από εκεί. Πολλές φορές μάλιστα, ακόμη και που περπατάνε μαζί, λίγοι είναι αυτοί που θα με ρωτήσουν αν είναι δίδυμα ή που θα κάνουν ελαφρώς ευκολότερη τη μέρα μου.

Μεγαλώνουν! Γι' αυτό δεν ανυπομονούσα; Σίγουρα ναι. Τώρα πια δεν είναι τα διδυμάκια, αλλά ο Ηρακλής και η Χριστίνα. Και από τη μαμά αρχίζει να φεύγει η λάμψη που τη συνόδευε όταν οδηγούσε το καροτσάκι τους. 

Έστω και για τόσο όμως ήταν ωραία. Ένιωσα για λίγο star mama!

Ίσως όλο αυτό να είναι ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο για να πάρεις κουράγιο και να αντέξεις τη δύσκολη καθημερινότητα του πρώτου καιρού με τα μωρά.