ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΞΕΠΕΡΝΑΩ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΟΥ

Ο φόβος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα του ανθρώπου, που ενεργοποιείται χωρίς σκέψη όταν νιώθουμε κάποιου είδους απειλή. 

Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι κι εγώ έχω αρκετούς φόβους και ίσως κάποια φοβία. Αυτό όμως φέρνει περιορισμούς και συχνά σου στερεί απολαύσεις.

Αδιαμφισβήτητα δε θα αποτελούσα ιδανικό παράδειγμα για τα παιδιά και σίγουρα δε θα θελα να μεταφέρω τους δικούς μου φόβους σ' αυτά.

Ως μητέρα, θέλω τα παιδιά μου να μεγαλώσουν ευτυχισμένα, απελευθερωμένα από φόβους και γεμάτα περιέργεια και διάθεση για εξερεύνηση.

Πριν γεννηθούν, φοβόμουν τα σκυλιά, αισθανόμουν άβολα να βρίσκομαι ανάμεσα σε περιστέρια, έμενα μακριά από ύψη, ενώ απέφευγα και τα κλειστοφοβικά μέρη.

Βλέποντας όμως τις πρώτες τους αντιδράσεις ως μωρά, αλλά ακόμη και τώρα που μεγαλώνουν, παρατηρώ την ευτυχία που νιώθουν όταν συναντάμε κάποιο σκυλάκι, όταν τρέχουν ανάμεσα στα περιστέρια ή όταν δοκιμάζουν οτιδήποτε καινούριο ...

Πώς θα μπορούσα να εμποδίσω αυτή την αυθόρμητη αντίδραση; Πώς θα μπορούσα να μη συμμετέχω κι εγώ σ' αυτό; Είναι δύσκολο να μείνεις απαθής στη χαρά της ζωής και στην ελευθερία που χαρακτηρίζει την παιδική ηλικία. Μου είναι αδιανόητο να τους εμφυτεύσω δικούς μου φόβους.

Κάπως έτσι, και σχεδόν αβίαστα, αρχίζω να ξεπερνάω φόβους, που μέχρι και πριν λίγα χρόνια με κυρίευαν και δεν μπορούσα εύκολα να τους αντιμετωπίσω. 

Όταν γίνεσαι γονιός, αυτόματα γίνεσαι και πρότυπο για τα παιδιά σου. Η απεριόριστη αγάπη που νιώθεις σε οδηγεί από μόνη της στο να ξεπερνάς εμπόδια και να τους προσφέρεις τον καλύτερο εαυτό σου.

Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σφίξω τα δόντια μου όταν έρχομαι αντιμέτωπη με τους φόβους μου, αλλά τις περισσότερες φορές περνάω τη δοκιμασία και μάλιστα με καλό βαθμό.

Άσε που προσφέρω στιγμές γέλιου και ενθουσιασμού σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς, όταν με βλέπουν να ταΐζω περιστέρια ή να χαϊδεύω γλυκά σκυλάκια.

Η επόμενη πρόκληση, που ελπίζω να αργήσει αρκετά, είναι να δοκιμάσω να μπω σε rollercoaster ή σε κάποιο απ' αυτά τα παιχνίδια του luna park που τα βλέπεις και σου κόβεται η ανάσα.

Ποιος ξέρει; Ίσως να μου φανεί και διασκεδαστικό, αν το κάνω με την κατάλληλη παρέα...