ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΔΥΟ ΔΙΧΡΟΝΑ

Με αφορμή την ημέρα με δωρεάν είσοδο στα μουσεία και με σύμμαχο τον καλό καιρό, αποφασίσαμε η κυριακάτική μας βόλτα αυτή τη φορά να είναι σε κάποιο μουσείο της πόλης. Το πολεμικό μουσείο ήταν αυτό που κέρδισε τις περισσότερες ψήφους κι έτσι πήραμε τον δρόμο προς τα εκεί.

Ξεκινήσαμε νωρίς από το σπίτι με καλή διάθεση, αλλά με χαμηλές προσδοκίες, αφού σίγουρα δεν έχουμε την απαίτηση να καταλάβουν τα παιδιά περί τίνος πρόκειται ακριβώς.

Η απόφαση για αυτή την επίσκεψη λήφθηκε με γνώμονα μια πρώτη γνωριμία των μικρών μας με τον χώρο του μουσείου και τον τρόπο που παρουσιάζονται τα εκθέματα, αλλά και με τη σκέψη ότι θα ενθουσιάζονταν να έβλεπαν από κοντά τα αεροπλάνα.

Πράγματι ο ενθουσιασμός τους ήταν μεγάλος και η ανταπόκρισή τους εντυπωσιακή. Στη θέα των αεροπλάνων, έλαμψαν τα ματάκια τους. Τους εξηγούσαμε πολύ απλοϊκά ό,τι μπορούσαμε, αλλά κυρίως είχε ενδιαφέρον το πως ερμήνευαν τα ίδια όσα αντίκριζαν. Ειδικά στα γυμνά αγάλματα έμειναν την περισσότερη ώρα, προσπαθώντας να τα πείσουν οτι πρέπει να τα ντύσει η μαμά τους. Αλλά κι όταν έβλεπαν την εικόνα κάποιου μητροπολίτη αναφωνούσαν χωρωδιακά "παππούλης" και αναπολούσαν στιγμές απο τη βάφτισή τους! Η αλήθεια είναι ότι πρώτη μου φόρα είχα τέτοια ξενάγηση και ήταν απλά απολαυστική.

Πέρα από αυτά τα ευτράπελα όμως, μάθαμε τα κανόνια, εντοπίσαμε τις ασπίδες, τα όπλα και τα σπαθιά, είδαμε πόσες διαφορετικές σημαίες και λάβαρα υπάρχουν, καθώς επίσης εξηγήσαμε πως οι γυναίκες μετέφεραν τα απαραίτητα στους πολεμιστές, που ηταν στα βουνά.

Σ' αυτή την ηλικία δε γνωρίζουν την έννοια του πολέμου και κατά συνέπεια ούτε που ακριβώς χρησίμευε καθετί που είδαμε. Κερδίσαμε όμως πολλά, μιας που κάναμε κάτι καινούργιο. Μάθαμε πως να κινούμαστε στον χώρο του μουσείου και πως να συμπεριφερόμαστε. Μάθαμε ότι υπάρχει και το "απλά κοιτάς". Όλα τα ενδιαφέροντα, που παρουσιάζονταν στις προθήκες, θα έπρεπε μόνο να τα κοιτάμε κι όχι να τα αγγίζουμε. Προκειμένου να μπούμε μέσα θα έπρεπε να περιμένουμε τη σειρά μας. Ακομή είδαμε ότι, σε αντίθεση με το πάρκο, στο μουσείο δεν τρέχουμε ούτε φωνάζουμε. Τέλος προσπαθήσαμε να συνδέσουμε κατά κάποιον τρόπο τα εκθέματα μεταξύ τους.

Αφού ολοκληρώθηκε επιτυχώς η πρώτη μας επίσκεψη στο μουσείο και προς εκτόνωση της ενέργειας, που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ηλικία, κατευθυνθήκαμε στον πολύ όμορφο κήπο του γειτονικού βυζαντινού μουσείου. Εκεί δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι κανόνες να ακολουθηθούν. Απολαύσαμε μόνο αυτή την υπεροχή μέρα.

Γενικότερα υποστηρίζω την ανάγκη των παιδιών για ελεύθερη έκφραση. Πιστεύω όμως οτι είναι απαραίτητο να έρχονται σε επαφή με πολλές και διαφορετικές εικόνες και καταστάσεις από μικρή ηλικία, προκειμένου να δημιουργήσουν μια όσο το δυνατόν πλήρη αίσθηση του κόσμου που τα περιβάλλει.

Μιας που είπαμε για μουσεία όμως, υπάρχουν και εξαιρετικές προτάσεις ειδικά για νήπια, αλλά και για παιδιά μεγαλύτερων ηλικιών οπού εφαρμόζονται διαδραστικά προγράμματα, που επιτρέπεται στα παιδιά να κινούνται πιο ελεύθερα, να αγγίζουν και να συμμετέχουν ενεργά. 

Αυτά ωστόσο, θα τα αφήσουμε για την άνοιξη ή ακόμη καλύτερα για το καλοκαιράκι, αφού η ιδέα της συνύπαρξης πολλών νηπίων στον ίδιο χώρο, σε περίοδο που οι περισσότερες ιώσεις είναι σε έξαρση, μου προκαλεί άγχος.

Μέχρι τότε θα ψάχνουμε και θα βρίσκουμε ενδιαφέροντα μέρη για να περνάμε όμορφα και να γνωρίζουμε κάθε φόρα κάτι καινούργιο.