ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕΡΟΣ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ

Λιώνω όταν ακούω τα μικρά μου να με φωνάζουν "μαμά" και δεν το κρύβω ότι απολαμβάνω μια μεγάλη αγκαλιά όταν κάτι τα έχει στεναχωρήσει ή οταν χαίρονται που με βλέπουν!

Αυτή δεν είναι και η "πληρωμή" για όσα προσφέρει μια μαμά στην οικογένεια;

Όσο κι αν κολακεύομαι από την προτίμησή τους σε μένα όμως, καταλαβαίνω ότι είναι καλό για τα παιδιά να συναναστρέφονται τακτικά και με άλλους ανθρώπους, συγγενείς ή φίλους. Να έρχονται σε επαφή με αγαπημένα πρόσωπα και να δημιουργούν και μ' αυτά το δικό τους ξεχωριστό δέσιμο.

Αυτή η σχέση που δημιουργείται, τα βοηθάει να κατανοήσουν ότι υπάρχουν πολλών ειδών δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων, τα κάνει πιο κοινωνικά, τα απαγκιστρώνει από την προσκόλληση στους γονείς και τους προσφέρει κι άλλες εμπειρίες.

Καθημερινά τα περισσότερα παιδιά βρίσκονται κοντά σε συγκεκριμένα άτομα, τα οποία είναι και τα πρόσωπα εμπιστοσύνης τους. Σ' αυτά θα τρέξουν όταν κάτι θα τα δυσαρεστήσει, οταν νιώσουν άβολα ή όταν τους δημιουργηθεί κάποια ανάγκη.

Περιμένουν όμως με πολλή χαρά να συναντήσουν και τον παππού που δεν μένει μαζί μας, τη θεία που λόγω δουλειάς δε βλέπουν συχνά, την προγιαγιά και τον προπάππου, τον νονό ή τους φίλους μας. Μ' αυτούς εχουν δημιουργήσει τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας κι έχουν τα παιχνίδια που κάνουν μόνο μεταξύ τους. Αυτοί είναι που τους μαθαίνουν τόσα καινούρια πράγματα, που με τη σειρά τους τα μικρά μου προσπαθούν να τα δείξουν και σε μένα! Μ' αυτούς επίσης θα καθήσουν χωρίς δράματα, αν χρειαστεί να λείψουν οι γονείς ή όποιος τα προσέχει καθημερινά.

Καμιά φορά είναι δύσκολο να δεχτείς ότι τα παιδιά σου κάποια στιγμή θα προτιμήσουν άλλη αγκαλιά πέρα από τη δική σου. Αν όμως το αποδεχτείς και τα ενθαρρύνεις, θα νιώσουν ότι είναι μέρος μιας μεγάλης οικογένειας, θα πάρουν και θα δώσουν αγάπη, θα αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και θα γίνουν πιο ανεξάρτητα μεγαλώνοντας.

Πόσο ανεξάρτητα όμως; 

Όχι τόσο, ώστε να μην τα οδηγεί το ένστικτό τους κοντά σου την κατάλληλη στιγμή!